Voorgeschreven geneesmiddel niet beschikbaar?
De Gids voor Goede Officinale Farmaceutische Praktijken bevat een wettelijke basis voor “substitutie” tijdens de wachtdienst.
Als de apotheker van wacht het geneesmiddel dat aan de patiënt werd voorgeschreven niet in voorraad heeft, dan vervangt hij het geneesmiddel in kwestie door een geneesmiddel dat in essentie gelijkwaardig is. Hij brengt de patiënt, en indien mogelijk ook de arts, daarvan op de hoogte.
Kan hij het geneesmiddel niet vervangen, doet hij al het mogelijke om het voorgeschreven geneesmiddel zo snel mogelijk te verkrijgen. Lukt dat niet, dan moet de apotheker de patiënt doorverwijzen naar een andere apotheker van wacht na zich ervan vergewist te hebben dat deze laatste het voorgelegde voorschrift kan afhandelen.
Niet-geneesmiddelen; niet-dringende geneesmiddelen
De wachtdienst heeft een belangrijke maatschappelijke rol: ze moet de regelmatige en normale verstrekking van geneesmiddelen garanderen. De eerste doelstelling van de wachtdienst is immers om patiënten in hoogdringende gevallen 24u op 24 te kunnen bijstaan met de nodige geneesmiddelen. Daaruit volgt dat de apotheker van wacht eigenlijk verplicht is om alle geneesmiddelen af te leveren, zowel op voorschrift als zonder voorschrift.
Doordat de apotheker in de gewone praktijk ook andere producten dan geneesmiddelen aflevert (fopspenen, voedingssupplementen, …) aanvaardt hij eigenlijk ook dat zich voor die producten soms een dringende noodzaak kan voordoen.
Weigeren af te leveren omdat de hoogdringendheid niet werd bewezen, of het nu gaat om geneesmiddelen of om andere producten die in de apotheek worden afgeleverd, is zeker af te raden. Dit is een heikele kwestie waarmee men bedachtzaam moet omgaan. Strikt genomen is het niet aan de apotheker om uit te maken of iets dringend is of niet.
Natuurlijk kan de apotheker een hoogdringendheidshonorarium vragen, ook als de patiënt een niet-geneesmiddel komt halen. Voor niet-terugbetaalde geneesmiddelen en voor niet-geneesmiddelen is deze wachttaks trouwens ten laste van de patiënt en kan het bedrag ervan in principe vrij bepaald worden door de apotheker.
In het algemeen is het zeker aan te raden dit wachthonorarium aan te rekenen, omdat op die manier de toevlucht tot de wachtapotheker afgeremd wordt.